بُلبل، اشرف دیری (1093ـ1189)، شاعر فارسی‌گوی کشمیر. او سرایندة رضانامه ، نخستین روایت‌منظوم شهادت ] امام حسن و [ امام حسین علیهماالسلام‌است که در کشمیر سروده شده است (نسخة خطی کتابخانة پژوهشی سِرینگر). رضانامه ] مثنوی ده‌هزار بیتی و [ بخشی‌از یک خمسه است که چهار بخش دیگر آن، یعنی ارزن تِه‌هیمَل (داستان عاشقانة محلی هندو)، هشت تمهید ، مهرو ماه ، و هشت اسرار مفقود شده است. ] تعدادی از ابیات رضانامه در پارسی‌سرایان کشمیر (تیکو، 1342ش، ص112ـ 120) ذکر شده است. [ بلبل در شعر خود از زاهدان محلی ستایش می‌کند و شیعه و سنّی را به متوقف ساختن رقابتهای میان خود فرامی‌خواند. صور خیال او بیشتر برگرفته ازطبیعت است و گهگاه، در قیاس با استعاره‌های قدیمی، نکات ظریفی دارد.منابع: ] گرداری لعل تیکو، برگزیدة از پارسی‌سرایان کشمیر ، تهران 1342ش؛ حسام‌الدین راشدی، تذکرة شعرای کشمیر ، چاپ دوم، لاهور 1983، ج1، ص135 [ ؛ م. ا. رفیقی، تعمیر ، سرینگر، ژانویه ـ فوریة 1961 (شرح احوال بلبل)؛G. L. Tiku, Persian poety in Kashmir: 1339-1846 , Berkeley, Los Angeles, and London, 1971, 171-178.
