بَراءبن‌مَعْروربن‌صَخر ، صحابی پیامبراکرم صلّی‌اللّه علیه‌وآله‌وسلّم. او یکی از هفتاد و پنج تن انصاری بود که در تابستان 622 ] سه ماه پیش از هجرت [ به هنگامِ مراسم حج در عَقَبه جمع شدند تا با پیامبر صلّی‌اللّه علیه‌وآله‌وسلّم بیعت کنند. براءبن‌معرور شیخ کهنسالِ خزرَجی و از نیکنامان صحابه بود؛ و چون پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلّم اعلام داشت که میل دارد با انصار پیمان ببندد و بر ایشان است که، همچون زن و فرزندِ خود، از وی حمایت کنند، براء دست ایشان را در دست گرفت و از جانب همة حاضران عهد کرد که از وی حمایت کنند؛ و بدینسان با وی بیعت کرد. در همین انجمن، که عقبة دوّم خوانده می‌شود، دوازده تن انتخاب شدند تا موقتاً نمایندة (نقیب) اجتماع تازة یثرب باشند. براء نیز در این فرصت رئیس بنی‌سَلَمه شد. شهرتِ دیگر او در تاریخ اسلام بدان سبب است که حتی پیش از پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلّم، جهت نماز را به سوی خانة کعبه گردانیده بود. سپس چون پیامبر به وی فرمود که قبلة فعلی مسلمانان بیت‌المقدس است، به نظر ایشان گردن نهاد، اما در بسترِ مرگ صریحاً وصیّت کرد که جسدش را به سوی مکه بگردانند. وی در ماه صفر، یعنی یک ماه پیش از ورود پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلّم به مدینه، در این شهر درگذشت؛ و پیش از مرگ، پیامبر را وصی و وارثِ ثلث اموال خود گردانید ] بنابر حدیثی از امام صادق علیه‌السّلام، این وصیت او و دو عمل دیگر او مورد رضا و خشنودی خدا واقع شد. رجوع کنید به ابن‌بابویه، ج 1، ص 192 [ .منابع: ابن‌اثیر، اسدالغابة فی معرفة‌الصحابة ، چاپ ابراهیم بنا و محمداحمد عاشور، قاهره 1970ـ1973، ج 1، ص 207ـ208؛ همو، الکامل فی‌التاریخ ، چاپ ترنبرگ، لیدن 1851ـ1876، ج 2، ص 76ـ78؛ ] ابن‌بایویه، کتاب‌الخصال ، چاپ علی‌اکبر غفاری، قم 1362 ش [ ؛ ابن‌سعد، کتاب‌الطبقات‌الکبیر ، چاپ ادوارد سخو، لیدن 1321ـ1347/ 1904ـ1940، ج 3، قسم ثانی، ص 146ـ147؛ ابن‌هشام، سیرة رسول‌الله ، چاپ ووستنفلد، گوتینگن 1859ـ1860، ج 1، ص 294 به‌بعد؛ محمدبن جریر طبری، تاریخ‌الرسل والملوک ، چاپ دخویه... ] و دیگران [ ، لیدن 1879ـ1901، سلسله اول، ص 1217 به‌بعد؛L.Caetani, Annali dell'Islam, Milan1905-1926, index; Muller, Der Islam im Morgen-und Abendland , I,89.
