بدر خرشنی

بدر خَرْشَنی‌ ، امیری‌ احتمالاً از اهالی‌ خَرْشَنَه‌ واقع‌ در قَباذِق‌ (کاپادوکیا)، که‌ گاه‌ (از طریق‌ سلسلة‌ نسبی‌ جعلی‌؟) بدربن‌ عَمّار اسدی‌ نامیده‌ شده‌ است‌. او حاجب‌ خلیفه‌ قاهره‌ (حک : 320ـ322) و در زمان‌ راضی‌ (حک : 322ـ329) بسیار مورد عنایت‌ بود. هنگامی‌ که‌ امیرالامرا ابن‌ زائق‌ * به‌ حکومت‌ جزیره‌ و سوریه‌ و فلسطین‌ رسید، بدر به‌ همراه‌ او رفت‌ (کانار، ص‌ 411ـ424)، و قائم‌ مقام‌ او شد و به‌ حکومت‌ جُند اردن‌ رسید و در طبریّه‌ اقامت‌ گزید (اوایل‌ 328). در حدود همین‌ زمان‌، متنبّی‌ * در قصیده‌ای‌ او را مدح‌ کرد. در کشمکش‌ میان‌ ابن‌ رائق‌ و ناصرالدّوله‌ امیرِ حمدانی‌ موصل‌، بدر نیز به‌ عراق‌ بازگشت‌، مدتی‌ کوتاه‌ از عنایت‌ خلیفه‌ متّقی‌ (حک : 329ـ333) برخوردار شد، ولی‌ در نتیجة‌ توطئه‌ای‌ از آنجا به‌ فُسطاط‌ در مصر گریخت‌ و نزد محمد اِخْشیدی‌ * (رجوع کنید به اخشیدیان‌ * ) پناهنده‌ شد و در اواخر 330 در همانجا درگذشت‌.منابع‌: ابن‌اثیر، الکامل‌ ، قاهره‌ 1301، ج‌ 8 ، ص‌ 119، 139؛ احمدبن‌ محمد مسکویه‌، تجارب‌الامم‌ ، چاپ‌ اوقاف‌ گیب‌، ج‌5، ص‌84،405،509؛R. Blachre, Un Pote arabe du IV e / X e siةcle, Abou t-T ayyib al-Motanabbi, Paris 1935, 95-105; Canard, Histoire de la dynastie des Hamdnides, Algiers 1951.