باش وکیل ، در ترکی به معنای نخست‌وزیر، عنوان رسمی که در اواخر خلافت عثمانی به صدراعظم * ها و در دورة جمهوری نیز مدتی به رؤسای دولت اطلاق می‌شد. در پی موج گستردة اقتباسِ مفاهیمِ غربی، سلطان‌محمود دوم، پس از اینکه «اجاق» * (کانون) ینی‌چریها را منحل کرد و در تشکیلات دولت اصلاحاتی به‌عمل آورد و وزارتخانه‌های داخله و خارجه و مالیه را تشکیل داد، به این فکر افتاد که عناوین «صدراعظم» و «صدارت» را هم عوض کند. در محرم 1254 به موجب دستخط همایونی از رئوف‌پاشا، آخرین صدراعظمش، خواست که «باش وکالت» را به‌جای عنوان «صدارت» و «باش‌وکیل» را به‌جای عنوان «صدراعظم» به‌کار ببرد. امّا این تغییر عنوان تا 19 جمادی‌الاولی 1255، یعنی فقط چهارده ماه و نیم، دوام آورد و عنوان قبلی دوباره رایج شد.مدتی پس از اعلان مشروطیت اول در عثمانی، سلطان عبدالحمیددوم مقام صدارت را به احمدوَفیق‌پاشا پیشنهاد کرد و وی پذیرفتن مقام صدارت را مشروط بر این کرد که، بنا به مقتضیات مشروطیت، عنوان «باش وکالت» بار دیگر برقرار شود. احمدوَفیق‌پاشا از اوّل‌صفر 1295 صدارت خود را با این عنوان آغاز کرد. پس از او، صادق‌پاشا نیز همین عنوان را داشت؛ امّا 114 روز بعد، آن عنوان از رواج افتاد و مترجم رشدی‌پاشا با عنوان «صدراعظم» به مقام صدارت رسید.یک سال و نیم پس از انحلال مجلس مبعوثان (13 فوریة 1878) که به اضمحلال مشروطیت انجامید، در نهم شوال 1296، عارف‌پاشا با عنوان «باش وکیل» به صدارت رسید و تا 22 محرم 1300، که سعیدپاشا چهارمین بار به صدارت رسید، عنوان باش‌وکیل به مدت سه سال و نیم رایج شد. از آن پس، عنوان صدراعظم تا اواخر دورة سلطنت به منزلة عنوان رسمی به‌کار می‌رفت. از 28 اکتبر 1923 که حکومت جمهوری رسماً در ترکیه اعلام شد، به موجب ماده‌ای که در قانون اساسی جدید گنجانده شد، باش‌وکیل عنوان رئیس دولت شد و پس از تصویب ترکی جدید به عنوان زبان قانون اساسی در 10 ژانویه 1945، «باش وکیل» به «باش‌باکان» (باش‌باقان) تبدیل شد.منابع : عبدالرحمن شرف، تاریخ مصاحبه‌لری ، استانبول 1340، ص 264 به بعد.
