اسم فاعل از ریشة ثلاثی «ب د ء» که ماضی و مضارع آن (بَدَءَ، یَبْدَءُ) در چند آیة قرآن (عنکبوت :20، سجده:7، اعراف:29، انبیاء:104، یونس: 4،34، نمل:64، روم: 11،27)، در مقام اشاره به آفرینش نخستین و غالباً همراه با فعل «یُعیدُ» به کار رفته، همچنانکه مضارع آن از باب إِفعال (یُبْدِی‌ءُ) نیز در همین مقام و همراه با فعل «یُعید» در سه آیة قرآن (عنکبوت:19، سبأ:49، بروج:13) آمده است
