ترانه سرایی حالت.

ترانه‌سرایی حالت. با فرارسیدن یک دوره آزادی موقت در مطبوعات دهه 1320ش، حالت ترانه‌هایی فکاهی با مایه‌های انتقادی و اجتماعی سرود. وی در این ترانه‌ها از زبان عوام و طبقه فرودست استفاده کرده و گاه آن را با زبان ادبی رسمی آمیخته، که از آن جمله ترانه معروف «چاقوکشها» است (رجوع کنید به حالت، ص 16ـ17).در اواخر دهه 1320ش، او شاعر و ترانه‌سرای شناخته شده‌ای در حوزه موسیقی تهران بود و بیشتر با مهدی خالدی (متوفی 1369ش)، آهنگ‌ساز معروف آن زمان، همکاری می‌کرد. از مشهورترین ترانه‌هایی که حالت بر روی آهنگهای خالدی سروده، «گل و خار» در آواز ابوعطا و «شیرین» در دستگاه شور است (خالدی، ص ]72، 240[).حالت سراینده نخستین سرود جمهوری اسلامی ایران است که آهنگ آن را محمد بیگلری‌پور ساخته است و تا 1370ش نیز از رسانه‌ها پخش می‌شد (رجوع کنید به حالت، ص 25). این سرود در گام ماژور است و کلام آن مفصّل و متشکل از دو بند است که با یکدیگر متفاوت‌اند، ولی با نغمه واحدی خوانده می‌شوند. مجموعه ترانه‌ها و سرودهای حالت تاکنون به صورت مستقل چاپ نشده است.منابع : علاوه بر اطلاعات شخصی مؤلف؛ ابوالقاسم حالت، 57 سال با ابوالقاسم حالت: زندگی‌نامه خودنوشت و خاطرات، تهران 1379ش؛ مهدی خالدی، مهدی خالدی ]مجموعه آهنگها[، گردآوری و تألیف حبیب‌اللّه نصیری‌فر، ]تهران: نگاه[، 1370ش.