داوود برکات ← الأهرام مؤسسه

داوود بَرکات ← الأهرام، مؤسسهNNNNداوودبن ابی‌یزید کوفی ← داوودبن فَرقَدNNNNداوودبن بوزید (ابی‌زید)، راوی امامی قرن سوم. کنیه‌اش ابوسلیمان و از اهالی نیشابور بود و در جمع نجارها در محلة طَرخان نیشابور در منزل فردی به نام سختویه می‌زیست (← ابن‌ندیم، ص 246؛ طوسی، 1415، ص 386؛ همو، 1420، ص 183). ظاهراً شغل داوود هم نجاری بود. از تاریخ تولد و وفات وی هیچ اطلاعی در دست نیست اما چون از اصحاب امامهادی و امامحسن عسکری علیهماالسلام بوده (← ابن‌ندیم، همانجا؛ طوسی، 1415، ص 386، 399)، بنابراین در قرن سوم هجری می‌زیسته‌است. دربارة نام پدر داوود اختلاف هست. ابن‌ندیم (همانجا) آن را بوزید نوشته و ظاهراً ابن‌بابویه نیز در مشیخه‌اش آن را به همین صورت ضبط کرده‌است (← مجلسی، ج 14، ص 112؛ حرّعاملی، ج 30، ص 49؛ نوری، ج 4، ص 275؛ قس ابن‌بابویه، ج 4، ص 453). ضبط مغلوط این نام در رجال برقی (← علامه حلّی، ص 142؛ استرآبادی، ص 133؛ قس برقی، ص 59) نیز ظاهراً مصحّفِ بوزید است (← شوشتری، ج 4، ص 228). با این حال، در دیگر کتب رجالی نام این راوی داوودبن ابی‌زید ضبط شده (← طوسی، 1415؛ همو، 1420؛ علامه حلّی، همانجاها؛ قس ابن‌داوود حلّی، ص89 : داوودبن ابی‌یزید) و طوسی (1415، ص 386) نام ابوزید، پدر داوود را زَنکان دانسته‌است (نیز ← ابن‌داوود حلّی، همانجا؛ قس علامه حلّی، همانجا که به اشتباه آن را زنکار ذکر کرده‌است). بنابر این قول، ابوزید کنیه پدر داوود است (← مامقانی، ج 26، ص 146). وجه جمع این دو رأی آن است که پدر داوود به کنیه (ابوزید) مشهور بوده و این کنیه چونان اسم (بوزید) به کار رفته‌است (← شوشتری، همانجا).داوود را از راویان موثق و معروف به صدق لهجه برشمرده‌اند (← ابن‌ندیم؛ طوسی، 1415؛ همو، 1420، همانجاها؛ برای آرای رجالیان متأخر ← مامقانی، ج 26، ص 115). ابنشهرآشوب (ج 3، ص 525) داوود را از ثقات امامحسن عسکری دانسته‌است.داوودبن بوزید در برخی منابع داوودبن ابی‌یزید آمده و گاه با داوودبن ابی‌یزید کوفی/ داوودبن فرقد* از اصحاب امامصادق و امام‌کاظم علیهماالسلام خلط شده‌است. چنان‌که در سند برخی روایات که از ابوالحسن ثالث یعنی امام هادی علیه‌السلام نقل شده، نام داوودبن ابی‌یزید آمده که ظاهراً تصحیف داوودبن ابی‌زید است (← ابن‌شهیدثانی، ج 2، ص 38ـ 39؛ اردبیلی، ج 1، ص 301؛ زنجانی، ص 739؛ خویی، ج 7، ص 93؛ شوشتری، ج 4، ص 228، 254ـ255؛ برای نمونه ← صفّار قمی، ص 544؛ ابن‌بابویه، ج 1، ص 270؛ طوسی، 1401، ج 2، ص 235، 309؛ همو، 1363ش، ج 1، ص 334). به طور مشابه، در سند برخی روایات که از امام‌صادق علیه‌السلام نقل شده، نام داوودبن ابی‌زید به جای داوودبن ابی‌یزید درج شده‌است (← حرّعاملی، ج 28، ص 310؛ قس کلینی، ج 7، ص 247؛ طوسی، 1401، ج 10، ص 132). از این‌رو، وجه تمایز داوودبن ابی‌زید از داوودبن ابی‌یزید را در طبقة رجالی یعنی اصحاب امام‌هادی و امام‌عسکری علیهماالسلام و راوی وی، علی‌بن مهزیار، برشمرده‌اند (← طریحی، ص 66؛ کاظمی، ص 58).به گفتة طوسی (1420، همانجا)، ابن‌ندیم و کشّی از کتابهای داوود در کتابهای خود یاد کرده‌اند. در عین حال، ابن‌ندیم (همانجا) تنها کتاب‌الهدی را به او نسبت داده‌است. به علاوه، اصل کتاب کشّی در دسترس نیست و در کتاب اختیار معرفة الرجال طوسی که گزیده آن است، نه تنها از کتابهای داوود، که از نام او هم ذکری نیست. هر چند برخی احتمال داده‌اند که کشّی در معرفة‌الناقلین کتابهای او را ذکر کرده‌است (← خویی، ج 7، ص 90؛ شوشتری، ج 4، ص 227). با اینکه داوودبن ابوزید صاحب کتاب بوده، نامی از وی در رجال نجاشی نیامده و شوشتری (همانجا) آن را ناشی از غفلت نجاشی دانسته‌است.منابع : ابن‌بابویه، کتاب مَن لایـَحضُرُه‌الفقیه، چاپ علی‌اکبر غفاری، قم 1404؛ ابن‌داوود حلّی، کتاب‌الرجال، چاپ محمدصادق آل بحرالعلوم، نجف 1392/1972، چاپ افست قم ]بی‌تا.[؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل‌ابی‌طالب، نجف 1956؛ ابن‌شهیدثانی، منتقی‌الجمان فی الاحادیث الصحاح و الحسان، چاپ علی‌اکبر غفاری، قم 1362ـ1365ش؛ ابن‌ندیم (تهران)؛ محمدبن علی اردبیلی، جامع‌الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الاسناد، ج 1، قم: مکتبة‌المحمدی، ]بی‌تا.[؛ محمدبن علی استرآبادی، منهج‌المقال فی تحقیق احوال الرجال المعروف بالرجال‌الکبیر، چاپ سنگی ]تهران[ 1307؛ احمدبن محمد برقی، کتاب‌الرجال، در ابن‌داوود حلّی، کتاب‌الرجال، چاپ جلال‌الدین محدث ارموی، تهران 1342ش؛ حرّعاملی؛ خویی؛ موسی‌بن عبداللّه زنجانی، کتاب‌الجامع فی‌الرجال، ]قم[ 1394؛ شوشتری؛ محمدبن حسن صفّار قمی، بصائرالدرجات‌الکبری فی فضائل آل‌محمد (ع)، چاپ محسن کوچه‌باغی تبریزی، تهران 1362ش؛ فخرالدین‌بن محمد طریحی، جامع‌المقال فیما یتعلق باحوال الحدیث و الرجال، چاپ محمدکاظم طریحی، تهران ?] 1374[؛ محمدبن حسن طوسی، الاستبصار، چاپ حسن موسوی خرسان، نجف 1375ـ1376/ 1956ـ1957، چاپ افست تهران 1363ش؛ همو، تهذیب‌الاحکام، چاپ حسن موسوی خرسان، بیروت 1401/1981؛ همو، رجال‌الطوسی، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم 1415؛ همو، فهرست کتب‌الشیعة و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب‌الاصول، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم 1420؛ حسن‌بن یوسف علامه حلّی، خلاصة‌الاقوال فی معرفة‌الرجال، چاپ جواد قیومی اصفهانی، ]قم [1417؛ محمدامین‌بن محمدعلی کاظمی، هدایة‌المحدثین الی طریقة‌المحمدین، چاپ مهدی رجایی، قم 1405؛ کلینی؛ عبداللّه مامقانی، تنقیح‌المقال فی علم‌الرجال، چاپ محیی‌الدین مامقانی، قم 1423ـ ؛ محمدتقی‌بن مقصودعلی مجلسی، روضة‌المتقین فی شرح مَن لایـَحضُرُه‌الفقیه، چاپ حسین موسوی کرمانی و علیپناه اشتهاردی، قم 1406ـ1413؛ حسین‌بن محمدتقی نوری، خاتمة مستدرک‌الوسائل، قم 1415ـ1420.