بَشبیشی، احمد بن عبداللطیف، شمسالدین مصری، عالم و استاد شافعی دانشگاه ازهر مصر. در 1041، در بشبیش، قریهای در مغرب مصر، متولد شد و در همانجا از شیخعلی محلّی، از علمای بشبیش، قرآن فرا گرفت، سپس به مَحَلّه (شهری در کنارة رود نیل) رفت و شاگرد و ملازم شیخحسن بدری از علمای آنجا شد (سرکیس، ج1، ستون566، محبی، ج1، ص238؛ کحاله، ج1، ص281؛ مدرّس تبریزی، ج1، ص268ـ269). بشبیشی برای تکمیل تحصیلات، به قاهره رفت و نزد علمای آنجا علم آموخت. وی از ابوالضیاء البشبراَمْلَسی، شمس شوبَری، شمس بابِلی، شیخیاسین حِمْصی استفادهها کرد. بزرگترین استاد او شیخ سلیمان مَزّاحی بود که بشبیشی پانزده سال ملازمت او را داشت و در محضر وی فقه، حدیث و علوم عربی آموخت. بشبیشی پس از استاد خود، شیخ سلیمان مزاحی، در حالی که به مقام جامع علمی رسیده بود، در جایگاه او با سمت استادی دانشگاه ازهر، به تدریس علوم عقلی و شرعی پرداخت و بسیاری از فضلا و علمای مصر در مجلس درس او حاضر میشدند (محبّی، ج1، ص238ـ239).بشبیشی پس از سالها تدریس در دانشگاه ازهر، در 1092 به زیارت حج رفت و چند سالی در مکه سکونت گزید و به تدریس پرداخت و جمعیت زیادی از اهالی آنجا از وی استفادة علمی کردند، به طوری که وجود او در آنجا رضایت و ستایش همگان را در پی داشت (محبی، ج1، ص238). وی پس از مدتی به مصر بازگشت و به بشبیش رفت و در 1096 در همانجا درگذشت.از وی دو اثر تألیفی باقی است: التحفة السنیة باجوبة الاسئلة المرضیة ، چاپ مصر (کحاله، ج1، ستون 281؛ بغدادی، ج1، ص251)؛ العقودالجوهریه بالجیود الشرقیّه که شامل جواب به سؤالات وزیر عبدالرحمانپاشا، والی مصر، است (کحاله، ج1، ص281).منابع: اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون ، چاپ محمد شرفالدین یالتقایا و رفعت بیلکه کلیسی، ] استانبول 1971ـ1972 [ ؛ یوسف الیان سرکیس، معجمالمطبوعات العربیة والمعرّبة ، قاهره 1346/1928؛ عمررضا کحاله، معجمالمؤلفین ، دمشق 1957ـ1961، چاپ افست بیروت ] بیتا. [ ؛ محمدامینبن فضلالله محبی، خلاصة الاثر ، بیروت ] بیتا. [ ؛ محمدعلی مدرس تبریزی، ریحانة الادب ، تهران 1369ش.
