بروجی ، صِبْغة‌اللّه، شیخ طریقت عشقیه شطاریه در شبه قاره در قرن دهم و یازدهم. او فرزند روح‌الله‌بن جمال‌الله حسینی کاظمی بود (حسنی، ج 5، ص 178). محمدیوسف عمری نسب او را چنین آورده است : صبغة‌الله‌بن روح‌الله‌بن سید احمدبن عبدالفتاح حسینی کاظمی (ص 51). لقب وی را مجدالدین ذکر کرده‌اند (رحمان علی،ص 91). وی در 952 در بَروج (گجرات هند) متولد شد. مادرش، دختر سیدشاه کمال صوفی، خلیفه و داماد محمد گیسودراز * بود (عمری، ص 51). نیاکان وی از اصفهان به بروج نقل مکان کرده‌اند (محبی، ج 2، ص 243). صبغة‌الله بروجی مقدمات را در زادگاه خود (بهروج یا بروج) فرا گرفت، سپس به احمدآباد رفت و شاگرد وجیه‌الدین علوی گجراتی * شد و نه سال در خدمت او ماند و از او اجازة ارشاد در طریقت شطاریه * گرفت (عمری، ص 51 ؛ غوثی، گ 363 پ). وی در حدود 999 به حج رفت و پس از مراجعت پنج سال در بیجاپور * به تدریس مشغول شد (ایتون، ص 114ـ116). بار دیگر عازم حرمین شریفین شد و در 1005 در مدینه منوّره اقامت گزید. بروجی ده سال آخر عمر خود را به تدریس و ترویج طریقة شطّاریه در مدینه گذراند و در آنجا خانقاهی نیز بنیان نهاد. او در 16 جمادی‌الاولی 1015 وفات یافت و در جنة‌البقیع به خاک سپرده شد (محبی، ج 2، ص 243ـ244).شاگردان و مریدان: بروجی در هند و مدینه شاگردان و مریدان بسیار داشت، از آن جمله‌اند: محمد غوثی ماندوی مؤلف گلزار ابرار ، سید اسعد بلخی، شیخ محیی‌الدین مصری، ملاشیخ‌الیاس کُردی مدنی و ملانظام‌الدین سندوی (غوثی، گ 364ر ؛ محبی، همانجا).آثار و تألیفات: صبغة‌الله بروجی دارای آثار و تألیفاتی است به‌زبان عربی : حاشیة علی تفسیرالبیضاوی که در بلاد روم شهرت یافت و متداول شد. ترجمة عربی جواهرالخمسة محمد غوث گوالیری ؛ کتاب‌الوحده ، اراءة‌الدّقائق فی شرح مرآة‌الحقایق ، رسالتان فی الصنعة الجابریه ، رسالة فی‌الجفر ، و مالایسع المرید ترکه کل یوم من سنن القوم (حسنی، ج 5، ص 179).منابع: عبدالحی حسنی، نزهة‌الخواطر و بهجة‌المسامع والنواظر ، حیدرآباد دکن 1382ـ1410/ 1962ـ1989؛ رحمان‌علی، تذکرة علمای هند ، لکهنو 1914؛ محمد یوسف عمری، خانوادة قاضی بدرالدوله ، مدرس 1960؛ محمد غوثی، گلزار ابرار، نسخة خطی کتابخانه جان رایلندز ، منچستر، ش 185؛ محمد امین‌بن فضل‌الله محبّی، خلاصة‌الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر ، بیروت ] بی‌تا. [ ؛R. M. Eaton, S ¤ ufis of Bijapour , Princeton 1978.
