بروجردی عبدالله بن عبدالباقی بن محمدبن درویش

معرف

معروف‌ به‌ آخوند ملاعبدالله‌ (1256ـ1329)
متن
بروجردی‌، عبدالله‌ بن‌ عبدالباقی‌بن‌ محمدبن‌ درویش‌، معروف‌ به‌ آخوند ملاعبدالله‌ (1256ـ1329). مقدمات‌ علوم‌ دینی‌ را در بروجرد فرا گرفت‌ و به‌ حوزة‌ درس‌ مرحوم‌ حاج‌ ملااسدالله‌ بروجردی‌ * ، عالم‌ مشهور عصر خود، در آمد (آقابزرگ‌ طهرانی‌، جزء1، قسم‌3، ص‌ 1201). سپس‌ به‌ اصفهان‌ رفت‌ و نزد شیخ‌ محمدباقر اصفهانی‌، معروف‌ به‌ آقانجفی‌، و دیگران‌ ادامة‌ تحصیل‌ داد و در فقه‌، اصول‌، حدیث‌، کلام‌ و جز آن‌ تبحر یافت‌ (همانجا). آنگاه‌ به‌ مولد خویش‌، بروجرد، بازگشت‌ و به‌ تدریس‌ پرداخت‌. او همچنین‌ در مسجدی‌ که‌ برای‌ وی‌ ساخته‌ شد و به‌ مسجد رنگینه‌ معروف‌ است‌، امامت‌ می‌کرد (حزین‌ بروجردی‌، ص‌ 315). خویی‌ نرم‌، طبعی‌ منیع‌ و همتی‌ والا داشت‌، و مورد وثوق‌ و حرمت‌ عموم‌ مردم‌ بروجرد برخوردار بود. آنان‌ که‌ بروجردی‌ را دیده‌ و شناخته‌اند، او را به‌ تقوی‌ و حسن‌ خلق‌ می‌ستایند و به‌ نیکی‌ و بزرگواری‌ یاد می‌کنند. از او کتابها و رساله‌هایی‌ در فقه‌ و اصول‌ مانده‌ که‌ به‌چاپ‌ نرسیده‌ است‌؛ از جمله‌: رساله‌ در صلاة‌؛ رساله‌ در اجماع‌؛ رساله‌ در مقدمة‌ واجب‌؛ رساله‌ در اجتماع‌ امر و نهی‌؛ رساله‌ در قطع‌ (آقابزرگ‌ طهرانی‌؛ همانجا).منابع‌ : محمدمحسن‌ آقابزرگ‌ طهرانی‌، طبقات‌ اعلام‌ الشیعة‌، جزء1: نقباء البشر فی‌ القرن‌ الرابع‌ عشر ، مشهد1404؛ حسین‌ حزین‌ بروجردی‌، تذکرة‌ حسین‌ حزین‌ ، یا، دورنمایی‌ از شهرستان‌ بروجرد ، خرم‌آباد1351 ش‌؛ غلامرضا مولانا بروجردی‌، دانشمندان‌ بروجرد ، تهران‌ ] بی‌تا. [ .
نظر شما
مولفان
گروه
رده موضوعی
جلد 3
تاریخ 93
وضعیت چاپ
  • چاپ شده