بَرسیان، ده (جمعیت طبق سرشماری 1365 ش، 1395 تن)، جزو دهستان بَراآن شمالی، بخش حومة شهرستان اصفهان. برسیان در ارتفاع 513 ، 1 متری، در حدود 36 کیلومتری جنوب شرقی شهر اصفهان قرار دارد. زاینده رود از جانب جنوبی آن میگذرد. محصولات مهم آن گندم، جو و ترهبار است. از پوشش گیاهی، خاکشیر و گل ختمی آن اهمیت دارد. باغهای میوه از جمله سیب آن مشهور است. از صنایع دستی آن قالیبافی است و قالیهایی با طرح نایینی در آن بافته میشود. چهار زیارتگاه به نامهای امامزاده شاهمراد، امامزاده شاهمردان، امامزاده شاهلنگرو و امامزاده شمسالله دارد. از آثار تاریخی آن مسجد جامع است ( رجوع کنید به برسیان * ، مسجد جامع) که در پیرامون آن قلعهای از خشت با خندقی دیده میشود. کاروانسرایی نیز از دورة صفویه، معروف به کاروانسرای شاهعباسی، دارد که در دورة قاجار مرمت شده است. مزرعة جلیلآباد در دو کیلومتری جنوب شرقی، جزو آن شمرده میشود. نام برسیان در نزهةالقلوب آمده است. به نوشتة حمدالله مستوفی (ص 51) در دورة وی براآن هشتاد پارچه دیه داشت از جمله برسیان. احداث کاروانسرای آن در دورة صفویه، و مرمت آن در دورة قاجاریه نشاندهندة این است که برسیان در مسیر جادة مهمی قرار داشته است. در دورة قاجاریه برسیان از دهات مشهور براآن شمرده میشد (ارباب اصفهانی، ص 306).منابع: محمدمهدیبن محمدرضا ارباب اصفهانی، نصف جهان فی تعریفالاصفهان ، چاپ منوچهر ستوده، تهران 1340 ش؛ ایران. وزارت دفاع. ادارة جغرافیائی ارتش، فرهنگ جغرافیائی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران ، ج 71 : اصفهان ، تهران 1367 ش؛ ایران. وزارت کشور. اداره کل آمار و ثبت احوال، کتاب جغرافیا و اسامی دهات کشور ، ج 3، تهران 1331 ش؛ حمداللهبن ابیبکر حمدالله مستوفی، کتاب نزهةالقلوب ، چاپ گیلسترنج، تهران 1362 ش؛ حسینعلی رزمآرا، فرهنگ جغرافیائی ایران (آبادیها) ، ج 10 : استان دهم (اصفهان) ، تهران 1355 ش؛ ابوالقاسم رفیعی مهرآبادی، آثار ملّی اصفهان ، تهران 1352 ش، ص814ـ 815؛ مرکز آمار ایران، سرشماری عمومی نفوس و مسکن مهرماه 1365، فرهنگ آبادیهای کشور : شهرستان اصفهان ، تهران 1368 ش.