بَدیلی، شیخ‌احمد ، از مشایخ صوفیة سبزوار در قرن ششم. به سبب مهارت در علوم ظاهری و باطنی شهرت داشت. در 582 سلطانشاه بن ایل ارسلان، طی جنگهایش با علاءالدین تکش خوارزمشاهی، سبزوار را محاصره کرد و چون کار به درازا کشید، مردم شهر از شیخ احمد بدیلی خواستند که شفیع ایشان شود. شیخ به اردوگاه سلطانشاه رفت و شاه او را تکریم کرد و متعهد شد که اگر مردم سبزوار دروازه‌های شهر را به روی سپاهیانش باز کنند به ایشان آسیبی نرساند. بدین ترتیب دروازه‌های شهر گشوده شد و سلطانشاه نیز به عهد خود وفا کرد (جوینی، ج 2، ص 24؛ خواندمیر، ج 2، ص 636(.گفته‌اند که بدیلی غزل و رباعی می‌سروده و رساله‌هایی نیز تدوین کرده است، ولی بجز یک رباعی که عطاملک جوینی (ج 2، ص 25) ضبط کرده اثر دیگری از او برجای نمانده است.منابع: عطاملک‌بن‌محمد جوینی، کتاب تاریخ جهانگشای جوینی، چاپ محمدبن‌عبدالوهاب قزوینی، لیدن 1911ـ1937؛ غیاث‌الدین‌بن همام‌الدین خواندمیر، تاریخ حبیب‌السیر ، چاپ محمد دبیرسیاقی، تهران 1362 ش.
