بَدَخشی، محمدامین بن علی‌الدین جهانگیر، از مؤلفان و بزرگان سلسلة نقشبندیة مجدّدیه * . در 1020 متولد شد، پس از وفات پدر و مادر و خرابی بلخ و بدخشان به دست سلاطین هند و اُزبکان، زادگاه خویش را به نیت سفر حج ترک گفت. در لاهور آوازة بزرگی مشایخ مجددیة سِرهند، بویژه شیخ آدم بنوری * (متوفی 1053)، را شنید و به سلسلة طریقت آنان پیوست و مرید خواجه محمد * معصوم سرهندی (متوفی 1079) و آدم بنوری شد. در اواخر 1051، به همراه آدم بنوری به مکه رفت و تا 1102 در آنجا اقامت گزید. سپس به مصر رفت و در همانجا وفات یافت. بدخشی برای تحصیل علم و تکمیل سلوک سفرهای طولانی کرد و از استادان بلاد شبه قاره و عربستان بهره جست.از او حدود 21 اثر به یادگار مانده است که برخی از آنها عبارت‌اند از:1) المفاضله بین‌الانسان و الکعبة ، به فارسی، در برتری کعبه بر انسان (خطّی، دانشکدة اسلامیه، پیشاور، ش 990 ب)؛ 2) فقه ضروریة، در مذاهب اربعه؛ 3) مناسک الحج و العمرة و فضایلها و آداب‌الزیارات ؛ 4) منتخب احادیث‌الجوامع و المسانید حضرات ؛ 5) مقامات احمدیة و مناقب حضرات معصومیه ، به فارسی، در احوال بزرگان نقشبندیه بویژه محمدمعصوم سرهندی؛ 6) اختصار التاریخ فی فضائل الحرمین الشریفین ؛ 7) نتایج‌الحرمین ، در سه جلد، در احوال و افکار آدم بنوری (منزوی، ج 1، ص 92؛ اته ، ج 1، ص 317، ش 652). بدخشی بعضی رسایل آدم بنوری را نیز گردآورده و به عربی ترجمه کرده است.منابع: آدم بنوری، خلاصة‌المعارف ، نسخه خطی کتابخانه گنج بخش اسلام‌آباد، ش 6976؛ همو، نکات‌الاسرار ، نسخه خطی کتابخانة گنج بخش اسلام‌آباد، ش 8813؛ محمد عمربن ابراهیم چمکنی پیشاوری، ظواهر ، نسخه خطی گنجینة شیرانی دانشگاه پنجاب، ش 388؛ محمد حسنی، تذکرة سیّد شاه علم‌اللّه ، لکهنو 1970؛ محمد احسان مجددی سرهندی، روضة‌القیومیة ، لاهور 1357؛ احمد منزوی، فهرست مشترک نسخه‌های خطّی فارسی پاکستان ، ج 1، اسلام‌آباد 1362 ش؛Hermann Eth, Catalogue of Persian manuscripts in the Library of the India Office, Oxford 1903-1937.
