بَخیت المُطِیعی حنفی ، محمد، مفتی مصر از 1332 تا 1339. در 10 محرم 1271 در قریة مُطیعة استان أَسیُوط زاده شد و در 1292، پس از اتمام تحصیلات خود در دانشگاه الازهر، همانجا به تدریس پرداخت تا اینکه در 1297، به منصب قضا در استان قَلْیُوبیّه گماشته شد، و این سرآغاز مشاغل قضایی او بود؛ زیرا از آن پس با عنوان قاضی استان در جاهای گوناگونی چون اسکندریه و قاهره خدمت میکرد. او همچنین به مقامهای عالی دیگری از جمله مفتشی و مفتیگری در وزارت دادگستری رسید. پس از آن هم در اول ذیقعدة 1332 به مفتیگری مصر برگزیده شد. او در حیات قضایی خود، خواه مستقیم وخواه غیرمستقیم، با عمدهترین حوادث زمان درگیر بود؛ از جمله جریان مخالفت با اصلاحاتی که تحتنظر محمد عَبْده * در الازهر صورت میگرفت (رجوع کنید به احمد شفیق، 1936، ج 2، بخش 2، ص 35) و مشکلاتی که در باب ازدواج علی یوسف ] شاعر و روزنامهنگار مصری [ پدیدار شد (رجوع کنید به همان، ج2، بخش 2، ص 61)، و ماجراهای 1300 ش/1921 که به استقلال مصر انجامید (رجوع کنید به همان، ج3، ص 275 به بعد). بخیت مطیعی عضو «الرابطة الشرقیة» نیز بود، اما در اعتراض به کوششی که برخی از اعضا بهمنظور الغای محاکمة علی عبدالرزاق مبذول میداشتند، در 1304 ش/1925 از آن انجمن کناره گرفت (رجوع کنید به همو، 1941، ص 183 و بعد). کتاب عبدالرزاق تحت عنوان اسلام و اصولُ الحُکمْ را در اثر خود به نام حقیقةالاسلام و اصولالحکم (قاهره 1344) بشدت مورد انتقاد قرار داد. این کتاب، مانند برخی دیگر از آثار او با عناوین معنی داری نظیر المُرهَفات الیَمانیة فی عُنُقِ مَن قال بِبُطلانِ الوَقف علی الذُریة (قاهره 1344)، ارشاد القاریِ والسامع الی أنَّ الطلاق اذا لم یُضِفْ الیالمرأَةِ غیرُ واقع (قاهره 1384)، حُجّةالله علی خَلیقَته فی بیان حقیقة القرآن و حِکَم کتابته (قاهره 1932)، درگیری و شرکت فکری فعالانة محمد بخیت را در مسائل مختلف آن روزگار، از جمله منازعات در ترجمة قرآن و وضع زنان و مبارزه با الغای «وقف بر اولاد»، نشان میدهد. آثار دیگر او چون تنبیه العقول الانسانیة لما فی آیات القرآن منالعلوم الکونیة والعمرانیة (قاهره 1344)، توفیق الرحمن لتوفیقِ بینَ ما قاله علماءُ الهیئة و بین ما جاء فی احادیث الصحیحة و آیاتالقرآن (قاهره 1341)، الجواب الشافی فی اباحةِ التصویر الفوتو غرافی (قاهره، بیتا.)، رسالةٌ فی احکام قراءة الفونوغراف (قاهره 1324)، همه دلالت بر آن دارد که به مسائلی که از برخورد اسلام با دستاورد علوم و فنون غرب پدید میآمده توجه داشته است. محمد بخیت در 26 مهر 1314/20 رجب 1354 وفات یافت.منابع: الاسلام (مجلة هفتگی چاپ قاهره)، ج4 (1935)، ص 30، 38 و بعد (درگذشتنامهای شامل اطلاعات کتابشناختی)؛ الیاس زخورا، مرآة العصر فی تاریخ و رسوم اکابر الرجال بمصر ، قاهره 1916، ج 2، ص 467؛ سلیمان زیاتی، کنزالجوهر فی تاریخ الازهر ، قاهره ] بیتا. [ ، ص 172 به بعد؛ احمد شفیق، اَعمالی بعد مُذَکِّراتی ، قاهره 1941؛همو، مُذَکِّراتی فی نصف قرن ، قاهره 1936؛ زکی فهمی، صفوة العصر فی تاریخ و رسوم مشاهیر رجال مصر ، قاهره 1326/1906، ص 501 به بعد.