بَجَلی(1) ، حسنبن علیبن وَرْسَند، مؤسس یکی از فرقههای بربر مراکش. پیروانش را بَجَلیّه میخواندند. بکری (ص 75) مینویسد که بجلی پیش از آمدن ابوعبدالله شیعی * به افریقیه (قبل از 280/893) روی کار آمده است. با اینکه اصلش از نَفْطَه (نِفته) بود، توانست در میان بنولَماس پیروان فراوانی گرد آورد. مذهبش با آیین تشیع فرقی نداشت. ولی امامت را تنها حق فرزندان امام حسنبن علی علیهالسّلام میدانست. به هر حال، این قول بکری (همانجا) و ابن حزم (ج 4، ص 183) است، و برخلاف آنان، ابن حوقل (ص 91) بتأکید میگوید که بجلی «موسوی» بود، یعنی امامت موسیبن جعفر علیهالسّلام را پذیرفته بود. بعدها عبداللّهبن یاسین به جنگ با بجلیه برخاست و این فرقه را نابود کرد.منابع: ابن حَزْم، الفصل فیالملل والاهواء والنحل ، بغداد 1964؛ ابن حوقل، کتاب صورةالارض ، چاپ کرامرس، لیدن 1967؛عبداللّهبن عبدالعزیز بکری، کتاب المغرب فی ذکربلاد افریقیة والمغرب ، پاریس 1965؛Friedlander, JAOS, XXIX, 75.
