بانْدِرْمِه، بندری در ساحل دریای مَرمَره نزدیک به کوزیکوس باستان (قپوطاغی امروز). نام یونانی آن در قرون وسطی پانورموس بود. ویل هاردوئن از قلعه‌ای به نام پالورم نام می‌برد که جنگجویان صلیبی لاتینی در 600/1204 آن را مستحکم ساخته بودند. از آن پس این قلعه همچون پایگاهی برای عملیات ایشان در شمال غربی آسیای صغیر بر ضد یونانیان به کار می‌رفت. در زمان حکومت عثمانی، باندرمه جزو سنجَق قره‌سی * شد. به گواهی سیّاحانی که این شهر را در قرنهای دهم و یازدهم/شانزدهم و هفدهم دیده‌اند، بیشتر ساکنان آن بظاهر اصلِ ترکی نداشتند بلکه از اخلاف یونانیان یا ارمنیان بودند. در 1291/1874 بیشترِ باندرمه طعمة حریق شد. این شهر اکنون قسمتی از ولایت بالیکسیر * است و مرکز بازرگانی فعالی است که محصولات مختلف داخل کشور مانند غلات و گوسفند و گاو و بوره و کنجد و غیره از آنجا صادر می‌شود. جمعیت باندرمه در 1369 بالغ بر 300 ، 102 نفر بوده است.منابع : علی‌جواد، ممالک عثمانیه نک تاریخ و جغرافیا لغاتی ، استانبول 1313ـ1317، ج 1، ص 151ـ152؛V.Cuinet, La Turquie d'Asie , IV, Paris I895, 285-295; P. du Fresne-Canaye, Voyage du Levant , ed. M. Hauser, Paris 1897, 153-154; R. Fitzner, Aus Kleinasien undSyrien , Rostock 1904, 70-72; S. Gerlach, Tagebuch , Frankfurt-am-Main 1674, 43, 255-256; F. W. Hasluck, Cyzicus , Cambridge 1910, 50-51 and also 310-321; (بخش کتابشناسی)، جاهای متعدد ; V. de Stochove, Voyage du Levant , Brussels 1650, 183; W. Tomaschek, Zur historischen Topographie von Kleinasien im Mittelalter, Vienna 1891, 14.
