بالَکی ، از قبایل بزرگ کرد عراق، ساکن نوار مرزی مجاور خاک ایران و ترکیه. با قبیلة بالک * خویشاوند نزدیک، و از شاخه‌های بلباس * ، روژکی * و بابان‌اند. موطن اصلی بالکیها نزدیک مَلَطیه بوده و تا داخل خاک ترکیه گسترده بوده است. عده‌ای از بالکیها، بر اثر اختلافات داخلی قبیله‌ای به نواحی رواندوز * کوچ کرده و در آنجا سکنی گزیده‌اند و بخشی از این عده که در تنگه علی‌بک ساکن شده‌اند جزو قبیلة بلباس به شمار آمده‌اند. شرفنامة بدلیسی (ص 474) از کهنترین منابعی است که نام قبیلة بالکی در آن آمده است. قبیلة بالکی اکنون قبیله‌ای مستقل است و با قبایل کنونی بالک و بلباس وابستگی عشیره‌ای ندارد. بالکیها در پانزده قریه ساکن‌اند. تیره‌های مالاموس و مالاباس و مام‌لاسه و مالاجیاووک در قریه‌های سرکلی و هودیان و بادلیان و سریشمه سکونت دارند. (عزاوی، ج 2، ص 141ـ142) بالکیها مانند بالکها از راه زراعت و دامداری زندگی می‌کنند. دامداران بالکی تابستانها به مرتعهای واقع در خاک ایران کوچ می‌کنند.منابع : شرف‌الدین‌بن‌شمس‌الدین بدلیسی، شرفنامه: تاریخ مفصّل کردستان ، چاپ محمد عباسی، چاپ افست تهران 1343 ش؛ عباس عزاوی، عشائرالعراق ، قم 1370 ش.
