بالاحصار(3) ، قریه‌ای تاریخی در ترکیة مرکزی که در تداول مردم محلی به بالْلی حصار («قلعة عسل‌دار») معروف است. این قریه در شمال غربی آناطولی مرکزی، در قضا * ی سیوْری (سِفری) حصار از ولایت اَسکی * شهر و در 14 کیلومتری جنوب مرکز سیوری حصار واقع شده و ارتفاعش از سطح دریا 850 متر است. پوکوک، با استناد به روایتها، نخستین‌بار از خرابه‌های باستانی بالاحصار یاد کرده است (ج 5). شارل تکسیة فرانسوی در قرن سیزدهم به آنجا سفر کرده، دربارة ویرانه‌هایی که خود به چشم دیده نوشته است که اینها خرابه‌های شهر پسینوس از شهرهای فریگیا و بقایای پرستشگاهی رومی است که برای کوبله، از خدایان اساطیری فریگیایی، ساخته شده بوده‌است (ص 473). به نوشتة استرابون، شهر پسینوس در سه قرن قبل از میلاد، در دورة تسلّط گالاتیان (غلاطیان/ غلاتیان)، مرکز مهم تجاری بوده و پرستشگاه مشهور آگدیتیس نیز در آن شهر قرار داشته است (ج 12، ص 567). تکسیه دربارة ویرانه‌ها اطلاعات مفصلی داده است و از وسعت بنا و ویران شدن آن، به علت برداشتن سنگها برای استفاده در ساختمان سیوری حصار، یاد کرده است. احتمال دارد که، پس از منسوخ شدن دین پیشین و متروک ماندن معابد و مراسم باستانی، بر اثر رواج مسیحیت در قرون نخستین میلادی، شهر پسینوس از اعتبار و اهمیت افتاده و ویران شده باشد. همة جهانگردانی که در قرن سیزدهم از محل این شهر دیدار کرده‌اند آنجا را قریه‌ای خاموش با چند کلبه وصف کرده‌اند.منابع :G. Perrot, Souvenirs d'un voyage en Asie Mineure, 198 ff.; Perrot, Guillaume, Delbet , Exploration archologique de la Galatie ; Pockocke, Voyages; W. M. Ramsay, The Hist . geogr . of Asia Minor; Strabo, Geography; C. Texier, Asie Mineure, 473-479.
