بازفت

معرف

بازُفت‌،# دهستان‌ و رودی‌ در استان‌ چهارمحال‌ و بختیاری‌.
متن
بازُفت‌، دهستان‌ و رودی‌ در استان‌ چهارمحال‌ و بختیاری‌.دهستان‌ بازفت‌ ، در بخش‌ شوراب‌ شهرستان‌ فارسان‌،در استان‌ چهارمحال‌ و بختیاری‌، در منطقة‌ کوهستانی‌ زاگرس‌ مرکزی‌، واقع‌ است‌. از شمال‌ به‌ دهستان‌ پشتکوه‌ موگویی‌، از مشرق‌ به‌ دهستانهای‌ شوراب‌ و بیرگان‌ و دوآب‌، از مغرب‌ به‌ شهرستانهای‌ مسجد سلیمان‌ و ایذه‌ و از جنوب‌ به‌ دهستان‌ میانکوه‌ (شهرستان‌ بروجن‌) محدود است‌. در قدیم‌ جزو ناحیة‌ گندمان‌ به‌ شمار می‌آمد (اعتمادالسلطنه‌، ج‌ 4، ص‌ 1949ـ1951).در این‌ دهستان‌ دو رشته‌ کوه‌ با جهت‌ شمال‌ غربی‌ ـ جنوب‌ شرقی‌ امتداد دارد و روستاهای‌ آن‌ در درة‌ این‌ کوهها در میان‌ جنگل‌ بلوط‌ قرار گرفته‌ است‌. زردکوه‌ (مرتفعترین‌ قله‌ 225 ، 4 متر) در مشرق‌ آن‌ و قلة‌ مافارون‌، به‌ ارتفاع‌ 459 ، 3 متر، در مغرب‌ آن‌ واقع‌ شده‌ است‌. گردنة‌ زردکوه‌ بازفت‌ را از آبادی‌ چلگرد جدا می‌کند. رود بازفت‌، در درة‌ عمیقی‌ از اراضی‌ آن‌، جریان‌ دارد. بازفت‌ دارای‌ مراتع‌ و چشمه‌های‌ فراوان‌ و کوهستانهای‌ آن‌ از شکارگاههای‌ مشهور منطقه‌ است‌ و حیوانات‌ وحشی‌ مانند خرس‌ قهوه‌ای‌، پلنگ‌، بزکوهی‌، قوچ‌ و میش‌ درآن‌ یافت‌ می‌شود.شغل‌ عمدة‌ مردم‌ دامداری‌ است‌، و به‌ زراعت‌ (آبی‌ و دیم‌) و باغداری‌ نیز می‌پردازند. از صنایع‌ دستی‌ مهم‌ بازفت‌، می‌توان‌ به‌ ریسندگی‌ و بافندگی‌ الیاف‌ و پارچه‌بافی‌ اشاره‌ کرد.قلعة‌ بازفت‌ در نزدیکی‌ ویرانه‌های‌ شهری‌ قدیم‌ (؟) قرار داشته‌ (بختیاری‌، ص‌ 51) که‌ امروز اثری‌ از آن‌ باقی‌ نمانده‌ است‌.اهالی‌ بازفت‌ به‌ لری‌ تکلم‌ می‌کنند و شیعة‌ اثنی‌عشری‌اند.تیره‌ها و طوایف‌ کوچندة‌ ایل‌ بختیاری‌ * از جمله‌ مُوری‌ و بابااحمد در بازفت‌ به‌ سر می‌برند (کریمی‌، ص‌ 94 ، 170) و ییلاق‌ آنان‌ در پیرامون‌ مال‌امیر * است‌. در دورة‌ رضاشاه‌ برخی‌ از تیره‌های‌ ایل‌ بختیاری‌، به‌ اجبار، و با دادن‌ تلفات‌ سنگینی‌، در دهستان‌ بازفت‌ تخته‌ قاپو شدند. پس‌ از شهریور 1320، دوباره‌ تحرّک‌ (ییلاق‌ و قشلاق‌) آنان‌ آغاز شد.سابقاً بازفت‌ جزو بخش‌ اردل‌ از شهرستان‌ شهرکرد بود.2) رود بازفت‌ ، به‌ طول‌ 162 کیلومتر در استان‌ چهار محال‌ و بختیاری‌ جریان‌ دارد. از طویلترین‌ و پرآبترین‌ ریزابه‌های‌ قسمت‌ علیای‌ رود کارون‌ * است‌. این‌ رود از ارتفاعات‌ شمال‌ شرقیِ زردکوه‌ و ارتفاعات‌ شمال‌ غربیِ کوههای‌ تاراز سرچشمه‌ می‌گیرد، به‌ طرف‌ جنوب‌شرقی‌ جریان‌ می‌یابد و پس‌ از گذشتن‌ از درة‌ عمیقی‌ از دهستان‌ بازفت‌، وارد دهستان‌ میانکوه‌ می‌شود و در کنار ایستگاه‌ آب‌سنجی‌ مرغک‌، نزدیک‌ آبادی‌ کَرِسْتانْ، به‌ کارون‌ می‌ریزد. مساحت‌ حوضة‌ آبریز آن‌ به‌ 285 ، 2 کیلومتر مربع‌ می‌رسد.منابع‌ : محمدحسن‌بن‌ علی‌ اعتمادالسلطنه‌، مرآة‌البلدان‌ ، چاپ‌ عبدالحسین‌ نوایی‌ و میرهاشم‌ محدث‌، تهران‌ 1367-1368 ش‌؛ ایران‌. وزارت‌ برنامه‌ و بودجه‌، طرح‌ جامع‌ توسعة‌ چهارمحال‌ و بختیاری‌: گزارش‌ نهایی‌ ، تهران‌ 1365 ش‌، ج‌ 1، ص‌ 526؛ ایران‌. وزارت‌ جهاد سازندگی‌. واحد آمار و برنامه‌ ریزی‌، فرهنگ‌ اقتصادی‌ دهات‌ و مزارع‌ استان‌ چهارمحال‌ و بختیاری‌ ، تهران‌ 1363 ش‌؛ علیقلی‌بن‌ حسینقلی‌ بختیاری‌، تاریخ‌ بختیاری‌ ، تهران‌ 1361 ش‌؛ عباس‌ جعفری‌، گیتاشناسی‌ ایران‌ ، تهران‌ 1368 ش‌، ج‌ 1؛ حسینعلی‌ رزم‌آرا، فرهنگ‌ جغرافیایی‌ ایران‌ (آبادیها) ، ج‌ 10: استان‌ دهم‌ (اصفهان‌) ، تهران‌ 1355 ش‌؛ سازمان‌ جغرافیایی‌ کشور، نقشة‌ عملیات‌ مشترک‌ زمینی‌ شهر کرد ، تهران‌ 1352 ش‌؛ سازمان‌ جغرافیایی‌ نیروهای‌ مسلح‌، فرهنگ‌ جغرافیایی‌ آبادیهای‌ کشور جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ ، ج‌ 70: شهرکرد ، تهران‌ 1369 ش‌؛ اصغر کریمی‌، سفر به‌ دیار بختیاری‌ ، تهران‌ 1368 ش‌؛ مرکز آمار ایران‌، سرشماری‌ اجتماعی‌- اقتصادی‌ عشایر کوچنده‌ 1366: جمعیت‌ عشایری‌ دهستانها، کل‌ کشور ، تهران‌ 1368 ش‌؛ همو، سرشماری‌ عمومی‌ نفوس‌ و مسکن‌ مهرماه‌ 1365، فرهنگ‌ آبادیهای‌ کشور: شهرستان‌ فارسان‌ ، تهران‌ 1367 ش‌؛ همو، سرشماری‌ عمومی‌ نفوس‌ و مسکن‌ مهرماه‌ 1365، نتایج‌ تفصیلی‌: شهرستان‌ فارسان‌ ، تهران‌ 1367 ش‌.
نظر شما
مولفان
گروه
جغرافیا ,
رده موضوعی
جلد 1
تاریخ 93
وضعیت چاپ
  • چاپ شده