البارَه ، محلی در مرکز فلاتِ آهکی شمال سوریه، در فاصلة حدود 15 کیلومتری مغرب شهرستان مهم مَعَرَّةُ النُّعمان و متعلق به ناحیه‌ای که امروزه به «المُدن المیّته» موسوم است. الباره، به شهادت متون عربی و غربی، در قرون وسطی شهری اسقف نشین و دارای برج و بارو بوده که هنوز هم ویرانه‌های وسیعی از آن باقی است. در دو سوی دره‌ای واقع در میان این ویرانه‌ها، امروز دو دهکده به نام اَلکَفْر و البارَه، که بترتیب معادل دو نام قدیمی یونانی و سریانی «کپروپیره » و «کپراد برتا »ست، قرار دارد. الباره جزء ناحیة افامیه بوده است. در ایام گذشته، تجارت محلی و نیز رونق صنایع روغن زیتون و تاکستانهای این ناحیه منافع مالی این «شهر اَفامیه را، که میان دو برآمدگی مرتفع جبل زاویه بر سر تنها راه رفت و آمد قرار داشت» (چالنکو) تضمین می‌کرد و در دورة امپراتوری روم شرقی، مجموعه‌ای از کلیساها و صومعه‌ها و محلات مسکونی در آن دایر بود. این شهر پس از فتح مسلمانان نیز همچنان پررونق بود، ولی در ایام جنگهای صلیبی از چندین سو بدان طمع کردند. ابتدا، در 492/1098، تانْکِرد و رمون دوسن ژیل آن را تصرف کردند؛ در 496/1102، رضوان آن را بازپس گرفت؛ سپس، بنابر معاهدة 514/1120، به فرانکها واگذار شد؛ اما، در 516/1122، دوباره به تصرف نورالدوله بَلَک بن بهرام درآمد؛ و سرانجام، در 543/1148، نورالدین آن را متصرف شد. بر اثر این کشمکشها و نیز یورشهای ترکمانان، این شهر بشدت آسیب دید و در قرن ششم/ دوازدهم رو به انحطاط گذاشت و، از آن پس، در آثار جغرافیدانانِ مسلمان، دیگر نامی از آن به میان نیامد. مهمترین اثر کهن این شهر قلعة اَبی‌سَفیان است (رجوع کنید به ابوسَفیان * )؛ ولی سایر آثار و کتیبه‌ها و مساجد کوچک برجا مانده از آن نیز حاکی از آن است که این شهر در اوایل قرن پنجم/ یازدهم همچنان دایر و برپا بوده و، بنابر آنچه از شواهد متعدد استنباط می‌شود، بیشتر جمعیت مسلمان آن شیعه بوده‌اند.منابع : ابن‌خرداذبه، المسالک و الممالک ، چاپ دخویه، لیدن 1889، ص76؛ ابن‌عدیم، زبدة‌الحلب من تاریخ حلب ، چاپ سامی دهان، دمشق 1951ـ1954، ج 2، فهرست؛ ابن‌قلانسی ، ذیل تاریخ دمشق ، چاپ آمد روز، ص 134، 209؛ یاقوت حموی، معجم البلدان ، چاپ ووستنفلد، لایپزیگ 1866 ـ 1873، ج 1، ص 465؛ احمدبن اسحاق یعقوبی، البلدان، چاپ دخویه، لیدن 1892، ص 324؛Arabic Inscriptions, in Publ. of the Princeton Un. Arch. Exp. to Syria, iv D, Leiden 1949, no. 108; M. van Berchem, E. Fatio, Voyage en Syrie , Cairo 1914-1915, 196-200; C. Cahen, La Syrie du nord , Paris 1940, Index; R. Dussaud, Topographie historique de la Syrie , Paris 1923, Index; G. Le Strange, Palestine under the Moslems, London 1890, 420; E. Littmann, Semitic inscriptions, in Publ. of an Amer. Arch. Exp. to Syria, Ë v, New York 1904, 191 f. no. 11 and 16; G. Tchalenko, Villages antiques de la Syrie du nord, Ë Ë , Beirut 1953, pl. xxxv Ë Ë Ë , cxxxv Ë Ë to cxxx Ë x, cl, cl Ë Ë , clv, Ë Ë Ë , 1958, 109-112, 114-116.
