باجُوری (یا بَیْجوری)، ابراهیم‌بن‌محمد، عالم و نویسندة شافعی. در 1198 در باجُور، دهکده‌ای در ایالت مَنوُفیّة مصر متولد شد (علی پاشا مبارک، ج 9، ص 2). در الازهر * تحصیل کرد و سپس در آنجا به تدریس پرداخت. در 1263 شیخِالازهر شد و در 1276 درگذشت. مشهورترین آثار ادبی او عبارت‌اند از: 1) رسالةٌ فی علم التوحید ؛ 2) المواهبُ اللَدُنیّة که شرحی بر کتاب الشمائل ترمذی است؛ 3) حاشیه‌ای بر شرح مُصنِّفک بر قصیدة «بُردة» بوصیری؛ 4) حاشیه‌ای بر فتح‌القریب محمد بن القاسم غَزّی (متوفی 918)، که خود شرحی است بر التقریب (یا: المختصر، غایة‌الاختصار) ابو شجاع احمد بن حسین اصفهانی شافعی (که زاخائو آن را به نام ) قانون محمدی ( ترجمه کرده است، اشتوتگارت و برلین 1897 رجوع کنید به اسنوک هُرخرونیه ، ص 367 به بعد)؛ 5) شرحی بر العقیدة الصغری یا ام البراهین سَنوسی؛ 6) حاشیه‌ای بر شرح جوهرة التوحید ابراهیم بن ابراهیم لَقانی؛ 7) حاشیه‌ای برشرح شِنْشَوری بر ارُجوزة رَحبْی ، معروف به ابن مُتِقَنّه (که لوچیانی آن را با عنوان ) رساله‌ای در باب ارث در اسلام ( ، پاریس 1890، ترجمه کرده است) 8) حاشیه‌ای بر شرح اخضری بر کتاب خویش السُلَّم المُرَونَق ؛ 9) شرح بر کفایة‌العوامّ استادش فَضالی؛ 10) شرح بر المَولِد دَردیر ؛11) شرحی بر الترصیف فی علم التصریف نوشتة عبدالرحمن بن عیسی مرشدی؛ 12) حاشیه‌ای بر شرح فرائد الفوائِد فی‌الاستعارة نوشتة لیثی سمرقندی؛ 13) شرحی بر تحریر منظومی از آجُرّومیّة ابن آجُرّوم (سرکیس، ج 1، ستون 507 به بعد).منابع: یوسف الیان سرکیس، معجم المطبوعات العربیة و المعربة ، قاهره 1928، چاپ افست قم 1410؛ علی پاشا مبارک، الخطط الجدیدة ، بولاق 1306؛Carl Brockelman, Geschichte der arabischen Litteratur, Leiden 1943-1949, II, 639; Supplementband, 1937-1942,II,741; A. von Kremer, Aegypten , Leipzig 1863 II, 322f.; C. Snouck Hurgronje, Verspreide Geschriften, II, Bonn and Leipzig 1923, 415ff.
