بابِ سَر عَسْکری (سرعسکرقاپی سی)، نام وزارت جنگ عثمانی در قرن سیزدهم. پس از انحلال ینی چری در 1241، افسر فرماندة جدیدی با عنوان سرعسکر * جانشین آغا (رجوع کنید به آقا * ) ی ینی چریها شد. سرعسکر عنوانی قدیم بود و در روزگاران گذشته به فرماندهان سپاه اطلاق می‌شد. این عنوان، به صورتی که سلطان محمود ثانی آن را به کار برد، به فرماندهی اطلاق می‌شد که جامع هر دو وظیفة فرماندهی کل و وزارت جنگ بوده، و در نظام جدید ارتش نیز مسئولیت خاصی داشت. بعلاوه مسئولیت امنیت عمومی و شهربانی و آتش نشانی پایتخت نیز که قبلاً از وظایف آغای ینی چریها بود به او محول شد. در دورة رشد مرکزیت و تغییرات اجباری، شهربانی از اهمیت روزافزونی برخوردار بود و تقویت و گسترش آن یکی از وظایف سرعسکر بود. در 1262 شهربانی از حوزة سرعسکر خارج شد و تحت‌نظر ادارة جداگانه‌ای به نام ضَبْطیه * مُشیریّتی قرار گرفت.سلطان محمود ثانی در آغاز، ادارة سرعسکری را در «سرای» (کاخ) قدیم جای داد و چند بخش باقیماندة دربار را از آنجا به سرای جدید منتقل کرد. بعدها در 1282 ساختمان جدیدی برای سرعسکر و کارکنانش تهیه شد. در 1297 برای مدتی کوتاه و در 1326 برای همیشه نام ادارة سرعسکری به وزارت حربیه تبدیل شد. این ساختمانها همچنان محل وزارتخانه بود تا زمانی که پایتخت به آنکارا منتقل شد و آنها را به دانشگاه استانبول واگذار کردند.منابع: محمد اسعد، اُسِّ ظفر ، استانبول 1243، ص 192 به بعد؛ عبدالرحمن شرف، تاریخ دولت عثمانیه ، استانبول 1309، ج 2، ص 475 به بعد؛Mehmet Zeki Pakalin , Osmanl i Tarih Deyimleri ve Terimleri suzlugu , Istanbul 1971-1972, s.v."Serasker"; Caussin de Perceval, Precis historique de la destruction du corps des Janissaires, Paris 1833, 294-295.
