تستری، بدرالدین محمدبن اسعد ، فقیه شافعی و استاد منطق و حکمت در قرن هشتم. سال تولد و جزئیات زندگی تستری دانسته نیست. همینقدر معلوم است که او در قزوین بهدنیا آمده و مدت ده سال در آنجا تدریس کرده است و در 727 به مصر رفته و مدت کوتاهی در آنجا بوده، سپس به عراق و از آنجا به همدان رفته، زمستانها را در عراق و تابستانها را در همدان میگذرانده است (اِسنَوی، ج1، ص154؛ بغدادی، ج2، ستون 148). علت انتساب وی به تستر مشخص نیست.جمالالدین اِسنَوی (متوفی 772)، صاحب طبقات الشافعیة و از شاگردان مشهور تستری، به استاد خود نسبت رافضی داده و او را به کمنمازی متهم کرده است و در عین اذعان به مقام علمی او، وی را از حقیقت علم محروم دانسته است (همانجا). وفات تستری را در همدان و به اختلاف در 732، 735 یا بعد از 737 دانستهاند (حاجیخلیفه، ج2، ستون 1192، 1717؛ زرکلی، ج6، ص32). به گفتة اسنوی (همانجا)، تستری در بارة کتابهای حکمت و منطق اطلاع بسیار داشته و بر برخی از آنها، از جمله کتابهای ابنسینا، حاشیههایی همراه با نکات جالب توجه نگاشته است. برخی آثار وی عبارتاند از: حلّ عُقَد مطالع الانوار که شرح مطالع الانوار ارموی (متوفی 682) در منطق است و آن را در 707 در تبریز نگاشته است؛ شرح الغایة القصوی فی درایة الفتوی از آثار بیضاوی * (متوفی 685) که اصل آن مختصر الوسیط غزالی است؛ و شرح کتاب مختصر ابنحاجب (حاجیخلیفه؛ اسنوی، همانجاها).منابع: عبدالرحیمبن حسن اسنوی، طبقات الشافعیة ، چاپ کمال یوسف حوت، بیروت 1407/1987؛ اسماعیل بغدادی، هدیةالعارفین ، ج 2، در حاجیخلیفه، ج 6؛ حاجیخلیفه؛ زرکلی.
