گروه جغرافیا  بیش از بررسی جغرافیایی محض، با رویکردی تاریخی به اماکن جغرافیایی به مثابه واحد مطالعاتی توجه می‌کند و ازاین‌رو عمده مدخلهای این حوزه و سیر پژوهش و نگارش آنها چنان است که می‌توان آن را جغرافیای تاریخی را نامید. همچنین این گروه بیش از وضع کنونی واحدهای خرد و کلان جغرافیایی، به پیشینة تاریخی و جنبة میراثی مدخلها می‌پردازد و بیان وضع کنونی نیز درواقع بازتابندة سیر تاریخی آن است. با اینکه مدخلهای گروه جغرافیا همة حوزه‌های فرهنگی و تمدنی جهان اسلام را دربرمی‌گیرد، شمار مدخلهای راجع به ایران اندکی چشمگیرتر است. گروه جغرافیا شامل چندین شاخة تخصصی است. این شاخه‌ها عبارت‌اند از : علم جغرافیا، ایران (شامل چهار حوزة شمالی، مرکزی و جنوبی، شرقی و غربی)، خاورمیانة عربی، اندلس و شمال افریقا، مصر و شام، آسیای میانه و قفقاز. از دشواریهای عمده در گروه جغرافیا، گستردگی قلمرو موضوعی آن است، که تا پیش از تشکیل گروههای شبه‌قارة هند و آسیای صغیر و بالکان از این هم فزون‌تر بود. هم‌اکنون نیز این گروه، حوزة گسترده‌ای از مرزهای شرقی ایران تا سواحل غربی افریقا و جزایر اقیانوس اطلس از یک سو و شمال اندلس و بخشهایی از جنوب فرانسة امروزی تا جزایر دریای سرخ و دریای عرب در جنوب و سرزمینهای آسیای میانه و قفقاز در شمال را دربر می‌گیرد. نُه شاخة موضوعی این گروه عبارت‌اند از: ایران مرکزی و جنوبی: اصفهان و غیره، ایران شمالی: سمنان و غیره، ایران شرقی و غربی، آسیای میانه و قفقاز، اندلس، مصر و شام، مغرب و شمال افریقا، خاورمیانة عربی، و علم جغرافیا.